De opvolging

Soms vraag ik mij af: was ik niet beter onderwaterlasser geworden in plaats van schrijver? Maar ja, dan kon ik tijdens het werk geen glas bier drinken. Bovendien bak ik er als bovenwaterlasser al niet veel van. Geef mij twee stukken die aan elkaar moeten worden gelast en de kans is groot dat ik je drie stukken teruggeef. Dat derde stuk heeft meestal te maken met onhandigheid, maar dikwijls ook met pure waanzin. Eigenlijk ben ik al heel mijn leven op drift, soms gaat het over. Bijvoorbeeld wanneer ik schrijf. Mijn tweede boek is opnieuw redelijk dun maar mijn derde wordt een baksteen over mijn jeugd in de jaren tachtig, getiteld Mijn vader was blijkbaar een synthesizer. Veel zal duidelijk worden door dit boek. Ik werk momenteel aan het hoofdstuk over die avond in 1988 toen ik, tien jaar oud, tegen mijn vader zei dat ik later de verandazaak niet zou overnemen. Dat moest je uitgerekend tegen mijn vader zeggen. Eerst liep hij de straat op om een moslim van zijn fiets te trekken en toen sloot hij zich drie dagen op in de veranda met twee bakken bier en een fles whisky. Op de laatste dag schoof ik onder de verandadeur een boterham waarop ik met crèmepaté 'Sorry voor de veranda's' geschreven had. Dat moest je uitgerekend op mijn vader zijn boterham schrijven. Om een lang hoofdstuk kort te maken: de veranda werd verpulverd. Het verpulveren zit de Fonckes in het bloed. Laat ons één kaart trekken en we trekken resoluut de kaart van de verpulvering. Als ik bijvoorbeeld denk aan wat mijn grootvader allemaal verpulverd heeft: een schoorsteenmantel, een stadspark (!), mijn grootmoeder... 'Wat wil jij in godsnaam aanvangen met je leven?' brieste mijn vader. Een vraag die mij later nog vaak gesteld zou worden, meestal door vrouwen met natte ogen. 'Ik zou eigenlijk schrijver willen worden,' zei ik voorzichtig. Mijn vader bekeek mij. 'That's it,' sprak hij, 'ik ga mij ophangen.' Hij begon zijn afscheidsbrief te schrijven, hetgeen drie jaar later resulteerde in de 700 bladzijden tellende autobiografie Mijn zoon is gescheten door een synthesizer. En zo was de opvolging alsnog verzekerd.