Roept u dat ook weleens: fucking hell? Met deze vraag opende Frank Vander Linden jaren geleden in Humo zijn recensie van de debuutplaat van Gorky. Aan die lofzang moest ik afgelopen weekend denken toen ik tijdens Crossing Border Scott Matthews, The Low Anthem en Mumford & Sons zag spelen. Ik kende geen van de drie en ik dacht drie keer: fucking hell. Er is veel lelijks op de wereld, maar er is ook veel moois op de wereld. Tot daar mijn visie op de wereld.
Ikzelf had tijdens mijn optredens ook zo’n beetje het rock-’n-rollgevoel; vrijdag in Den Haag reageerde het publiek zo enthousiast dat ik na mijn optreden mijn boek in een gitaarversterker wilde rammen. Maar goed dat ik dat niet gedaan heb want het was de versterker van Scott Matthews, die dus fucking fantastisch was. Zijn platen heten Passing stranger en Elsewhere.
Zondag in Antwerpen speelde de rock-’n-roll tijdens mijn optreden zich vooral in de zaal naast de mijne af, in de gedaante van Monsters of Folk. Maar de mensen die daar niet binnengeraakten luisterden beleefd naar wat ik voorlas en op de eerste rij stonden mooie meisjes. Ik zag ook een mannetje staan dat driftig in een notitieschriftje stond te kribbelen. Het mannetje hield het schriftje dicht bij zijn gezicht en naar het spotlicht waarin ik stond. Daar komt een giftige recensie van, dacht ik, en een diep mededogen voor het mannetje viel over mij. Dat mededogen was rap weer weg toen ik vanuit de coulissen het laatste halfuur van Monsters of Folk zag. Voor de vierde keer dat weekend dacht ik: fucking hell.
Wat nu gezongen? Welnu, de komende maanden zal ik aan mijn tweede boek schrijven. Je moet rekenen dat ik niks anders te doen heb. Ik heb al een hele goeie titel, openingszin en slotzin, en een beloftevolle flaptekst. Ik schrijf altijd eerst de flaptekst en als die mij het gevoel geeft van ‘nou, dat boek wil ik wel eens lezen’, dan schrijf ik dat boek.
Nu daarentegen ga ik Crooked Rain Crooked Rain van Pavement opzetten en een brief schrijven aan een Procureur des Konings.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Schrijf jij zelf de tekst voor de achterflap? Je boek was super, maar de achterflap was om van weg te lopen en vooral het boek niet te lezen. Ik dacht dat de uitgeverij dat verzonnen had.
BeantwoordenVerwijderenHet was niet mijn bedoeling dat je zou weglopen, Bart.
BeantwoordenVerwijderenBlij dat je teruggekeerd bent en het alsnog super vindt.
Je lijkt godverdomme mijn vrouw wel.
Visueel zijn er toch lichte verschillen, Tim!
BeantwoordenVerwijderen