Prijs

Nu Joost Vandecasteele de Vlaamse Debuutprijs heeft gewonnen, heb ik 'm niet gewonnen. Ik zal mij tevreden moeten stellen met de enige prijs die er voor De geachten in zat: De Zilveren Navelstreng 2010 van Leescafé De Dolle Wurm in Erembodegem. De prijs bestond uit een zuipkaart ter waarde van 12 euro en een dubieuze kabel. Na de uitreiking bleef ik alleen aan de toog achter met een man die vertelde dat hij zijn autobiografie aan het schrijven was. 'Wat is de titel?' vroeg ik. 'Het wachten op de val na de opkomst,' zei de man. 'Ik zit halverwege, dus nu is het wachten.' Hij bracht zijn pint naar zijn mond maar miste en goot de helft in de kraag van zijn hemd. Achter de bar spoelde een meisje glazen. Haar gedachten leken niet bij de glazen. 'Ik heb alles in mij om de nieuwe Verhulst te worden,' lalde de man. 'Ik moet alleen nog vallen.' Ik dronk mijn glas leeg. 'Twee bier!' riep de autobiograaf naar het barmeisje. Ze hield op met spoelen en keek van mijlenver naar de man. 'En twee tiet!' voegde hij eraan toe. Hinnikend lachte hij om zijn eigen vondst. Het meisje nam twee bierglazen. Ze sloeg ze stuk op de rand van de spoelbak en drukte ze met de gebroken kant als een verrekijker voor haar ogen. Bloed liep als tranen over haar gezicht. De man staarde haar aan. 'Fuck me...' sprak hij. Hij keek naar mij en begon opnieuw te hinniken. 'Die is er ook nodig aan toe,' lachte hij. Met zijn tanden in zijn onderlip keek hij weer naar het meisje. Ik balde mijn vuist en met een oerkracht stootte ik ze tegen de onderkant van zijn kin. De man viel van zijn barkruk en greep krijsend naar zijn mond. Zonder nog iets te zeggen verliet ik het café. Ik gevoelde mij de eenzaamste mens op de wereld toen ik met de navelstreng door de nacht liep.