Vic Chesnutt

Er is goed nieuws en er is slecht nieuws. Het goede nieuws is dat er platen van Vic Chesnutt zijn die ik nog moet leren kennen. Het slechte nieuws is: Vic Chesnutt is dood.

De naam Vic Chesnutt kwam ik voor het eerst tegen in Humo, begin jaren ’90. Hij werd geïnterviewd omdat hij, alleen en in een rolstoel, het voorprogramma van Kristin Hersh deed. Soms reed hij tussen twee nummers een rondje over het podium, waarna hij zijn rolstoel terug voor de microfoon parkeerde en zei: ‘Moest even mijn benen strekken.’ Die tour met Kristin Hersh moet ten tijde van haar plaat Hips and makers geweest zijn, dat is die plaat waar Your ghost op staat, dat is dat nummer waarin Michael Stipe ‘You were in my dream, you were driving circles around me’ zingt. Stipe was een stadsgenoot van Chesnutt en de producer van zijn eerste platen, Little en West of Rome. De wereld is klein, maar als hij op je kop valt ben je dood.

Op basis van die ene bladzijde in Humo kocht ik in de lang verdwenen platenwinkel Solbemol in Aalst Chesnutts derde cd, Drunk. Hier was een man die met weinig meer dan een stem en een gitaar naar mijn jongenskeel greep: ‘It’s just a general freak that is boiling in me and I’m terrified what it’s gonna dislodge. I done shit everywhere that there is to eat. Guess it’s time for me to get the fuck out of dodge.’ Snel daarna kocht ik Little en West of Rome, en toen kwam, als een zomerwind die de gordijnen naar buiten doet waaien, zijn vierde: Is the actor happy?

Drunk en Is the actor happy? waren voor Vic Chesnutt wat Let me come over en Big red letter day waren voor Buffalo Tom: de derde en vierde plaat; de rauwe, kale en de warme, gelaagde; the best of. Platen waarop de stilte na het slotnummer nog urenlang nazindert.

En nu pas, nu in de stilte van mijn schrijfkamer About to choke opligt, besef ik dat die vijfde plaat klinkt en misschien wel bedoeld was als afscheidsplaat. De zomer was voorbij, de gordijnen hingen weer binnen. De laatste woorden van het slotnummer luiden: ‘And I ain’t got time for the niceties. Or rather I was never fond of the niceties. I will see you around.’ About to choke verscheen in 1996. Op de tribute-site schrijft Kristin Hersh dat ze vijftien jaar bang is geweest voor die ene telefoon.

Zestien jaar en twaalf platen nadat Vic Chesnutt zong ‘Guess it’s time for me to get the fuck out of dodge’ kwam zijn tijd, omdat hij dat zelf besliste.

Hij is veel meer dan 45 geworden.