Buurman

Dag lezer, alles groovy? Zelf zit ik hier in een short van Champion, want het merk Halfnaakte Loser bestaat voorlopig niet. In de Sony speelt REM dat liedje over Andy Kaufman, over wie Mark Everett van Eels ooit zei, antwoordend op de vraag ‘wat zou je wensen als je drie wensen mocht doen?’: ‘Eén: dat Andy Kaufman er eindelijk eens voor uitkomt dat hij nog leeft. Die twee andere wensen doen er dan niet meer toe.’ Straks ga ik met de doktersbriefjes van mijn grootmoeder – overmorgen is ze 91 nucleaire winters oud – naar de ziekenkas en met het geld dat ik daarvoor krijg ga ik boeken kopen in de Standaard Boekhandel. Mama Tandoori van Ernest van der Kwast, De eerste hond in de ruimte van Jeroen van Rooij en Wat duurt op drift zijn lang van Koenraad Goudeseune. En zo maak ik van alles mee. Ik moet straks ook nog naar de politie. Een buurman heeft een klacht tegen me ingediend omdat ik hem een brief heb geschreven. Omdat hij besefte dat die brief wat weinig was voor een klacht, heeft hij de politie wijsgemaakt dat ik de brief hier op mijn blog heb gepubliceerd onder de titel Buurman. Sommige mensen verzamelen postzegels of porseleinen olifantjes. Het begint met één olifantje dat ze meebrengen van safari, waarna ze ongevraagd van iedereen olifantjes krijgen. Op den duur moeten ze een speciale kast voor de olifantjes kopen. Klachten verzamelen was niet mijn eerste keus, maar als het zo doorgaat ga ik een speciale map voor de verhoorbladen moeten aanschaffen. De klacht van de buurman is de derde sinds het verschijnen van mijn boek. Na de vorige klacht kreeg ik een waarschuwing van de procureur des Konings: als ik nog één brief schreef zou ik gedagvaard worden. Dus een van mijn volgende blogstukken zal wellicht getiteld zijn Dagvaarding.