Met z'n vijven zitten we in de Saab op weg naar de man die onze jeugd aan stukken zong met zinnen als 'Your attention, please / Now turn off the light / Your infection, please / I haven't got all night'. Het regent. Op het ritme van de ruitenwissers ga ik heen en weer tussen troosteloosheid en het uitzicht op troost. Voor het concertgebouw staat een hamburgerkraam. Straks dat kraam achter de Saab haken en nooit meer stoppen met rijden, alleen om te tanken en een hamburger te eten. De wereld is groot genoeg om er nog een half leven van weg te rijden. Dan staat voor ons de man Greg Dulli in een piramide van rook, zijn hand schuift omlaag over de hals van zijn gitaar en wurgt er de intro van If I were going uit. Herkenningskreten, velen van ons zijn kapotgegaan op dat nummer. Ik luister naar de woorden, 'And it don't bleed / And it don't breathe / It's locked its jaws and now it's swallowing / It's in our heart, it's in our head / It's in our love, baby, it's in our bed', en ik kijk naar de rook en ik denk aan de volgende dag. Greg Dulli denkt verder en laat ons achter met een belofte: 'See you next year, with the greatest rock-'n-rollband in the world'. De volgende dag zitten zij en ik in ons vergeelde leven zoals het meisje en de jongen op de hoes van Gentlemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten