Tom Helsen, waar ben je gebleven?

Zondag 31 maart 1996. Novastar wint Humo’s Rock Rally. Tweede wordt een 19-jarige jongen met een roze elektrische gitaar waarop hij Hotellounge van dEUS kan spelen, en Rebecca, een liedje waaronder je de afdruk in de bedrand nog ziet. Hij heet Tom Helsen en ik hoop dat dat zijn groepsnaam zal blijven. Twee jaar later maakt hij met een bassist en een drummer een plaat die Tom Helsen heet. Ze spelen in de garage, op de vloer ligt een matras want aan sommige liedjes zit nog een bedrand. Samen met Ik ben aanwezig van Gorki is Tom Helsen de plaat waar ik het vaakst naar luister terwijl ik mijn eerste romanmanuscript schrijf. Het manuscript wordt niks maar Tom Helsen maakt een tweede plaat die hij Tom Is Doing Great noemt en waarvan de eerste twee nummers een schaduw werpen over de rest. Vanuit medialand komen donkere wolken opzetten en Tom Helsen tast in het duister. Zijn hand vindt de hand van een blonde god en schudt. Zappend kom ik terecht in de mix van Regi Penxten en Tom Helsen. Een goed boerend werkpaard en een arm schaap uitgespuwd door een jonge wolf. Soms spuwen mensen zichzelf uit en vragen ze geld voor de fluim die ze zijn geworden. Zie ook Jean-Marie Pfaff. De keeper was er toch zelf bij toen hij in die zomer van 1986 de Grote Markt van Brussel van blote borsten voorzag? Als zijn hemdskraag besmeurd was kwam dat niet door een firmanaam, maar door werkzweet of champagne. Sommige mensen worden helden omdat ze met bezieling op een krijtlijn staan en dan zie je ze aan een tafel zitten met een jongen die blijkbaar iemand heeft zien gaan met basketschoenen aan, en dan weet je niet meer wat hen bezielt. Ik vraag me af of Tom Helsen Worst Case Scenario nog weleens oplegt.