Kapot

Geachte,

Mei 2005 werd de illegale arbeider Basile Caisin na een werkongeval voor dood achtergelaten nabij de E40 in Aalst. Deze man werd opgenomen in uw ziekenhuis en verzorgd door een verpleegster die hem deodorant en oude kleren van haar zoon schonk. Haar collega's zeiden dat ze dat niet moest doen, want anders werd er van hen misschien ook meer verwacht. Deze verpleegster van wie je als patiënt hoopt dat je in haar handen terechtkomt, heeft zich na 15 jaar dienst afgewerkt tot medisch archivaresse. Omdat ze als enige van haar afdeling haar nek uitstak en bij u haar beklag deed over haar hoofdverpleegster. Aldus sprak zij uit wat iedereen die met deze vrouw te maken krijgt denkt. U kent deze hoofdverpleegster als die verziekende vrouw voldoende verdiepingen onder u, maar ik laat haar nog even bovenkomen.
     Hier is een gefrustreerde lesbienne die iedereen meesleurt in de worsteling met haar geaardheid.
     Hier is een vrouw die al zo vaak van afdeling verplaatst is wegens verpesting dat men in de ziekenhuisbibliotheek overweegt alvast alle boeken te verbranden, behalve die van Saskia De Coster.
     Hier is een vrouw die systematisch studenten kleineert, vaak tot tranen toe, en aldus het tekort aan personeel in de zorgsector opvult zoals een spuitbus het gat in de ozonlaag opvult.
     Hier is een vrouw die fouten maakt en ermee wegkomt omdat ze vast benoemd is.
     En hier kom ik bij u. Wat doet u in plaats van het probleem te verwijderen? U verwijdert de aanklaagster van het probleem, een werkkracht die meer doet dan waarvoor ze betaald wordt, en degradeert haar tot kopiiste en postzegelplakster.
     Maar, waar zijn mijn manieren, laat ik mijzelf even voorstellen. Ik ben briefschrijver en veroordeeld tot een gevangenisstraf met uitstel wegens briefschrijverij. Ik mag nu drie jaar geen brieven meer schrijven. Om toch zo dicht mogelijk bij de epistolografie te blijven ben ik beginnen werken bij de post. Ik moet de gele briefkaarten sorteren volgens kleur. Aan 't eind van de dag ben je kapot.

TF