16

Ik stond door het raam te kijken, toen mij de eerste verkoopcijfers van De geachten kwamen aangewaaid. Er zijn de voorbije twee maanden gemiddeld 16 exemplaren per dag verkocht. Als dat zo blijft is de eerste druk volgende maand uitverkocht.

Van alle door de boekhandel nabestelde exemplaren gingen de meeste wellicht naar de Standaard Boekhandel in Aalst. Aan een bedroefd kijkend meisje dat daar werkte en wier plaats ik had willen innemen, moest ik deze zomer denken toen ik voor de najaarsbrochure van uitgeverij Thomas Rap deze brief schreef:

Geachte boekhandelaar,

Cioran schreef: ‘Een boek moet oude wonden openrijten, nieuwe wonden toebrengen zelfs. Een boek moet een gevaar zijn.’ Ik heb een boek geschreven dat De geachten heet en ik heb niet op een wonde gekeken.

Dit zijn de tijden waarin je als komiek met een voorstelling die De risicofactor van de show heet uit shows wordt gehouden ten gunste van puntdichters die zich vasthouden aan een bundel woordspelingen, dus voor minder dan een gevaar ga ik niet.

Als komiek met te weinig optredens heb ik vorig jaar een paar keer gesolliciteerd bij een Vlaamse boekhandelketen – zonder succes. Misschien had ik in mijn sollicitatiemail niet moeten zeggen dat ik komiek ben. Misschien werd ik gegoogled, en als men dan op een forum terechtkomt waar mensen mij voor pedofiel uitschelden omdat ik op een muziekfestival Harmonie De Terjodenaren aankondigde met de mededeling: ‘Terjoden is een woeste streek. In een interview met Zonnekind zei Marc Dutroux: “Iedere keer als ik iets verboden doe, is het net of ik kom in Terjoden toe”’, dan zullen er altijd kandidaten zijn die beter aan het profiel der boekverkoper beantwoorden.

En toch probeer ik hier nu een boek te verkopen aan u, beste boekhandelaar, hopend dat ik zo alsnog een plank in uw winkel kan vullen. Vroeger vulde ik rekken in een GB-supermarkt, maar ik werd ontslagen omdat ik een brief had geschreven aan het meisje van de zuivel. Deze brief is te lezen in De geachten. Sinds 2002 schrijf ik brieven aan mensen uit mijn omgeving. Er zijn plaatsen in mijn omgeving waar ik wegens een brief niet meer naar binnen mag, maar dat hindert niet: op de meeste plaatsen wil ik alleen naar binnen via de brievenbus. 47 van die brieven vormen nu De geachten. Dit is een autobiografie die oproept om ons uit te spreken over elkaar. We komen elke dag mensen tegen die ons ambetant, geil, ongerust maken, maar meestal zwijgen we. Omdat dat betamelijk is. Het leven is te lang om er betamelijk door te gaan.

Ik hoop dat u zo onbetamelijk zult zijn om een kartonnen doos met exemplaren van De geachten te bestellen. Dan zal de cirkel rond zijn: in De geachten komt een paar keer een kartonnen doos voor waarop een afbeelding staat van een doorstreept breekmes. Dan wist ik als rekkenvuller dat ik zo’n doos niet mocht opensnijden met mijn mes. Ik sneed zo’n doos toch open. Ik sneed met precisie.

Tim Foncke

De alinea over Harmonie De Terjodenaren en Dutroux werd door mijn uitgever geschrapt.