Rob en Sjakie

Gisteren zag ik in Man bijt hond twee homo’s in bed liggen met een Kiekeboe-album in hun handen. Er sprak een vredigheid uit die je niet verwacht van homo’s die in bed liggen. Je verwacht toch eerder een krankzinnig gepomp.

Later die avond nam ik de vredigheid van de homo’s en een stapel strips mee naar mijn bed. Geen Kiekeboe, maar de voetbalreeksen Rob van De Rovers en De wondersloffen van Sjakie. Ik was een jaar of acht toen ik in de lang verdwenen Freds Stripwinkel in Aalst mijn eerste Rob- en Sjakie-albums uit de tweedehandsbakken haalde. Ik wilde in die tijd nog voetballer worden, en dan liefst keeper. Met een uitgestrekt lichaam een bal met de vingertoppen uit de kruising weren, dat is lang mijn idee van het hoogste lichamelijke genot geweest. (Pas op mijn achttiende had ik voor het eerst seks, in de zestien meter van het voetbalveld van FC De Schroevers. Met een meisje, niet met een Schroever.)

Toen ik gisteren Gevaar op Kreta lag te lezen, viel het me op dat je die strips niet voor de teksten moet, euh, lezen. Maar ze staan vol met mooie voetbalbeelden en keepers met gestrekte lichamen. Vanavond ga ik het vervolg op Gevaar op Kreta lezen, Rob contra Penny. Penny is de vrouw van Rob. Het eerste plaatje doet ruzie vermoeden. Hopelijk eindigt het in de zestien meter.