It's Humo, Jim

Beste Sam De Graeve,

Drie dinsdagen geleden belde ik jou vanop een bank in de zon omdat ik benieuwd was wat jij als hoofdredacteur nu zelf van de Humo-cartoon Dát zie je nu zelden vond. Ik kon je antwoord raden, maar ik wilde je horen zeggen dat je die cartoonreeks goed vindt om het te kunnen geloven.

Iedere week komt die zeer lelijke en ongrappige prent mij voor als piraterij van een studentenkrantje. Ik stel mij studenten voor die lachen in een vuist vanwege spasmen in hun vingers.

Ik had ook je mening over Kamagurka willen horen, maar ik kwam net van het rusthuis waar mijn grootmoeder woont en ik had geen zin om het opnieuw over dementie te hebben. Iedere onbekende cartoonist die met Kama’s tekeningen van de laatste jaren op de redactie zou komen aanzetten, zou weggelachen worden. Ik zeg dit met spijt, want vroeger hingen zijn cartoons boven mijn bed.

De stukken van Mark Schaevers over 75 jaar Humo zijn, zoals alle stukken van Schaevers, mooi en grondig – al had ik wel meer over Marc Mijlemans willen lezen – maar de huidige Humo zetten ze niet in de bloemetjes. Ze lezen als een in memoriam. De laatste keer dat ik bij bloemetjes aan een rouwkrans moest denken was toen ik mijn ex tegenkwam met een mimespeler aan haar zijde en een collier van margrietjes om haar hals.

De honderd covers in de Humo van twee weken geleden maakten duidelijk dat je blad onder het vel van de eenheidsworst is gegleden. Efficiënte covers met één foto, zoals die waarop Guy Mortier met een bivakmuts en een kepie poseert boven de alleszeggende woorden DE BENDE, of een fantastische tekening van Ever Meulen of Joost Swarte zijn ingeruild voor saaie photoshopetalages. Een kader met HERMAN BRUSSELMANS TREURT en daaronder een foto van de schrijver en het citaat ‘MIJN VROUW WOONT APART NU’ kan zo op de Dag Allemaal.

De cover n.a.v. de 75ste verjaardag had een klein kunstwerk moeten zijn, maar wat staat erop? Een taart. Nou, gefeliciteerd.

Kwaliteiten waarmee Humo vroeger het verschil maakte en de eeuwigheid in kon – het weekblad leek boven de week te staan – zijn weggesmeten om zeven dagen mee te kunnen met de moderne tijd. Als de mode roze voorschrijft, ga jij dan een tutu dragen? Het is natuurlijk ook een manier om je ballen te laten zien.

Wie heeft Rudy Vandendaeles rubriek De internationale nozem weggesmeten? Was rv, zoals Brusselmans vermoedt, het beu om parels aan de zwijnen te voeren? Dan kan hij beter helemaal stoppen met schrijven en hamburgers gaan keren in de Quick.

Kijk omhoog, Sam, en trek voor je covers en je rubrieken de schuif open waarin Ever Meulen en Gummbah en rv liggen. Of liggen zij niet meer in de bovenste schuif?

tf, ah bah ja, abonnee